De recente nieuws over de schietpartij in North Carolina, waarbij de vermeende moordenaar, Tailei Qi, een van de leden van de faculteit doodde, heeft opnieuw een pesterijkwestie aan het licht gebracht. Hoewel de politie het motief niet officieel bekend heeft gemaakt, heeft Joe Killah, de verslaggever van NC Newsline, een mogelijke verklaring gevonden door in Qi's sociale media te kijken.
Op 1 augustus 2022 tweette Qi: "Pesten in Amerika lijkt een probleem te zijn. Het komt vaak doordat mensen hen niet bij de eerste keer tegenhouden. Uitleg is geen oplossing, maar geeft hen het gevoel dat anderen hen zullen smeken elke keer als ze een probleem aankaarten, waardoor ze dag en nacht op zoek gaan naar een excuus."
Qi had blijkbaar te maken gehad met al lang bestaande spanningen in zijn studiegroep waar de universiteitsautoriteiten niets aan deden. De fatale beslissing om te gaan schieten in Carolina die hij uiteindelijk nam, zette ons aan het denken over de anti-pestmaatregelen die onderwijsinstellingen nemen. Ons onderzoek, gebaseerd op interviews met echte slachtoffers van pesten, heeft een zorgwekkende tendens aan het licht gebracht.
Hoe vaak komt pesten voor? Achtergrond van het onderzoek
De recente statistieken geven aan dat 20% van Amerikaanse studenten werden gepest in 2019. Maar hoeveel van hen vonden gerechtigheid? Na het lezen van berichten over de schietpartij in Chapel Hill, hebben we een korte vragenlijst opgesteld om te beoordelen of pesten vaak over het hoofd wordt gezien in onderwijsinstellingen.
De onafhankelijke respondenten die tijdens hun schooltijd te maken hadden gehad met fysiek en psychisch misbruik, beantwoordden twee vragen:
1. Heb je ooit te maken gehad met pesten?
2. Werden jouw pestkoppen ooit verantwoordelijk gehouden voor hun daden?
De Centers for Disease Control and Prevention (CDC) meldt dat pesten het risico op depressie, angst en andere psychische aandoeningen verhoogt. Zelfs herinneringen aan incidenten uit het verleden kunnen leiden tot stressreacties, zoals nachtmerries over doodgeschoten worden. Om de risico's van retraumatisering te beperken, vroegen we deelnemers aan het onderzoek om de details van hun persoonlijke ervaringen niet te delen.
Pesten verhoogt het risico op depressie, angst en andere psychische aandoeningen. (CDC, 2019)
Sommige respondenten stonden er echter op om hun verhaal te delen in de hoop dat hun ervaring uit de eerste hand meer aandacht zou trekken voor het onderzoek.
Overlevenden van pesten spreken de waarheid
Hoewel tragedies zoals de Chater Hill muder ons gevoel van veiligheid aan het wankelen brengen, zorgen ze er ook voor dat we ons meer bewust worden van de wereldwijde problemen rond pesten. We weten al hoe vaak pesten voorkomt en welke gezondheidsproblemen het veroorzaakt, maar krijgen de daders ook repercussies? De verhalen hieronder zetten ons allemaal aan het denken over de werkelijke straf die pestkoppen krijgen (of niet krijgen) voor hun daden.
Ongestraft geweld heeft een psychologische impact
- Respondent - Mark Twain
- Hoofd Marketing bij Lonelyaxe
- Highlight - "Mijn pestkoppen zijn nooit officieel gestraft voor hun daden."
Als kind dat opgroeide in de Verenigde Staten heb ik pesten aan den lijve ondervonden.
Mijn pestkoppen werden nooit officieel gestraft voor hun daden, ook al bleven de psychologische gevolgen van hun gedrag lang nadat het pesten ophield.
Het systeem sluit collectief de ogen voor pesten
- Verweerder - Raquel Rodriguez
- Astroloog en oprichter van yourzodiac.org
- Highlight - "Mijn pestkoppen werden nooit verantwoordelijk gehouden voor hun daden. Het schoolsysteem, vrienden en zelfs sommige volwassenen keken vaak de andere kant op. "
Ik werd gepest. Het ging niet om mijn passie voor de sterren of spiritualiteit, maar om redenen die pestkoppen vaak vinden: gewoon omdat het kan. Ze maakten mijn dagen uitdagend, lieten me twijfelen aan mijn waarde en mijn plaats in het universum.
Mijn pestkoppen werden nooit verantwoordelijk gehouden voor hun daden. Het schoolsysteem, vrienden en zelfs sommige volwassenen keken vaak de andere kant op. Misschien was het de cultuur of de angst om ze te confronteren, maar hun daden bleven onbestraft.
5 jaar van in stilte verborgen pesten
- Respondent - Luciana Mei
- Contentmaker, freelancer en Blogger
- Highlight - "Hij heeft zich nooit verontschuldigd of berouw getoond voor wat hij deed. Hij heeft nooit de consequenties onder ogen gezien of lering getrokken uit zijn daden."
Van groep 1 tot groep 5 moest ik naast een grote jongen zitten die me altijd pestte. Hij was heel gemeen en gewelddadig. Hij sloeg me hard op mijn gezicht en oor, soms met een boek, tot ze gezwollen en bloedend waren. Hij krabde in mijn gezicht met zijn nagels.
Hij heeft zich nooit verontschuldigd of berouw getoond voor wat hij deed. Hij heeft nooit de consequenties onder ogen gezien of lering getrokken uit zijn daden. Hij heeft nooit geweten hoeveel pijn hij me deed en hoeveel ik hem haatte.
Verwoestend maar moeilijk te bewijzen
- Verweerder - Derrick Hathaway
- Verkoopdirecteur bij VEM Medisch
- Highlight - "In enkele gevallen zijn de pesters ter verantwoording geroepen. In andere situaties bleven de pesters echter ongestraft. Dit kwam vaak doordat het pesten op subtielere manieren gebeurde, waardoor het moeilijk te bewijzen of aan te pakken was. "
De daders van het pesten zijn in een paar gevallen ter verantwoording geroepen. Leraren en schoolbestuurders ondernamen actie toen ze op de hoogte raakten van de situatie. De interventie hielp een einde te maken aan het pesten, maar kon de emotionele wonden niet volledig helen.
In andere situaties bleven pesters echter ongestraft. Dit kwam vaak doordat het pesten op subtielere manieren gebeurde, waardoor het moeilijk te bewijzen of aan te pakken was. In zulke gevallen moest ik manieren vinden om ermee om te gaan en voor mezelf op te komen, wat een waardevolle maar moeilijke les was om te leren.
Hoe vaak blijft pesten onbestraft? Resultaten enquête
De American Psychological Association (APA) heeft een gids voor ouders, opvoeders en leerlingen over acties die ze moeten ondernemen om pesten aan te pakken. De belangrijkste aanbeveling klinkt als volgt: "Kom tussenbeide om het te stoppen, registreer het incident en informeer de juiste schoolleiding zodat het incident kan worden onderzocht."
De vanzelfsprekende regel van onmiddellijke actie zou een heleboel problemen kunnen oplossen als het zou werken zoals bedoeld. Ons onderzoek toont echter aan dat de uitspraak van de beschuldigde van het neerschieten van Chapen Hill relevanter is dan ooit: "Pesten in Amerika lijkt een probleem te zijn. Het komt vaak doordat mensen ze niet meteen tegenhouden."
70% van slachtoffers zei dat daders van pesterijen nooit verantwoordelijk worden gehouden voor hun daden.
Bottom Line: Wat kunnen we doen?
Om de cyclus van geweld op school te doorbreken, moet er onmiddellijk een onderzoek worden gestart naar elk geval van pesten, zelfs als het nog geen fysieke vorm heeft aangenomen. Verdere acties moeten bestaan uit psychologische onderzoeken van zowel pesters als slachtoffers en therapeutische sessies. Tot die tijd zullen geen regels en voorschriften voorkomen dat er weer een Chapen Hill schietpartij plaatsvindt.
