Η πρόσφατη ειδήσεις σχετικά με τους πυροβολισμούς στη Βόρεια Καρολίνα, όπου ο φερόμενος ως δολοφόνος, Tailei Qi, σκότωσε ένα από τα μέλη του διδακτικού προσωπικού, έφερε ξανά στο φως ένα θέμα εκφοβισμού. Αν και η αστυνομία δεν ανακοίνωσε επίσημα το κίνητρο, ο Joe Killah, δημοσιογράφος του NC Newsline, βρήκε μια πιθανή εξήγηση εξετάζοντας τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης του Qi.
Την 1η Αυγούστου 2022, ο Qi έγραψε στο Twitter: "Το bully στην Αμερική φαίνεται να είναι ένα πρόβλημα. Συχνά συμβαίνει με τους ανθρώπους που δεν τους σταματούν την πρώτη φορά. Οι εξηγήσεις δεν αποτελούν λύση αλλά τους κάνουν να αισθάνονται ότι οι άλλοι θα τους επικαλούνται κάθε φορά που εγείρουν ένα πρόβλημα, κάνοντάς τους ηδονοβλεψίες για να βρουν μια δικαιολογία μέρες και νύχτες".
Ο Qi προφανώς αντιμετώπιζε τη μακροχρόνια ένταση στην ομάδα μελέτης του, την οποία οι πανεπιστημιακές αρχές δεν αντιμετώπισαν. Η μοιραία απόφαση να αρχίσει να πυροβολεί στην Καρολίνα που πήρε τελικά μας έκανε να αναρωτηθούμε για τα μέτρα κατά του εκφοβισμού που υιοθετούν τα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Η έρευνά μας, που βασίζεται σε συνεντεύξεις με τα πραγματικά θύματα του εκφοβισμού, αποκάλυψε μια ανησυχητική τάση.
Πόσο συχνός είναι ο εκφοβισμός; Ιστορικό της μελέτης
Τα πρόσφατα στατιστικά στοιχεία δείχνουν ότι 20% των Αμερικανών φοιτητών εκφοβίστηκαν το 2019. Αλλά πόσοι από αυτούς βρήκαν δικαιοσύνη; Αφού διαβάσαμε αναφορές για τους πυροβολισμούς στο Chapel Hill, καταλήξαμε σε ένα σύντομο ερωτηματολόγιο για να αξιολογήσουμε αν ο εκφοβισμός παραβλέπεται συχνά στα εκπαιδευτικά ιδρύματα.
Οι ανεξάρτητοι ερωτηθέντες που υπέστησαν σωματική και ψυχολογική κακοποίηση κατά τη διάρκεια των σχολικών ετών απάντησαν σε δύο ερωτήσεις:
1. Έχετε βιώσει ποτέ εκφοβισμό;
2. Οι εκφοβιστές σας λογοδοτούσαν ποτέ για τις πράξεις τους;
Τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC) αναφέρουν ότι ο εκφοβισμός αυξάνει τον κίνδυνο κατάθλιψης, άγχους και άλλων ψυχικών ασθενειών. Ακόμα και οι αναμνήσεις για περιστατικά του παρελθόντος μπορεί να οδηγήσουν σε αντιδράσεις άγχους, όπως εφιάλτες ότι πυροβολούν και σκοτώνουν. Για να μετριάσουμε τους κινδύνους επανατραυματισμού, ζητήσαμε από τους συμμετέχοντες στην έρευνα να μην μοιραστούν τις λεπτομέρειες των προσωπικών τους εμπειριών.
Ο εκφοβισμός αυξάνει τον κίνδυνο κατάθλιψης, άγχους και άλλων ψυχικών ασθενειών. (CDC, 2019)
Ορισμένοι από τους ερωτηθέντες, ωστόσο, επέμειναν να μοιραστούν τις ιστορίες τους με την ελπίδα ότι η εμπειρία τους από πρώτο χέρι θα τραβούσε περισσότερη προσοχή στην έρευνα.
Οι επιζώντες του εκφοβισμού λένε την αλήθεια
Παρόλο που τραγωδίες όπως το μακελειό στο Chater Hill καταρρακώνουν την αίσθηση της ασφάλειας, ευαισθητοποιούν για τα παγκόσμια ζητήματα εκφοβισμού. Γνωρίζουμε ήδη πόσο συχνά συμβαίνει ο εκφοβισμός και τι προβλήματα υγείας προκαλεί, αλλά αντιμετωπίζουν οι δράστες οποιεσδήποτε επιπτώσεις; Οι παρακάτω ιστορίες μας κάνουν όλους να προβληματιστούμε σχετικά με την πραγματική τιμωρία που λαμβάνουν (ή δεν λαμβάνουν) οι εκφοβιστές για τις πράξεις τους.
Η ατιμώρητη βία έχει ψυχολογικό αντίκτυπο
- Καθ' ου η αίτηση - Mark Twain
- Επικεφαλής μάρκετινγκ στο Lonelyaxe
- Highlight - "Οι νταήδες μου δεν τιμωρήθηκαν ποτέ επίσημα για τις πράξεις τους".
Ως παιδί που μεγάλωσε στις Ηνωμένες Πολιτείες, βίωσα τον εκφοβισμό από πρώτο χέρι.
Οι εκφοβιστές μου δεν τιμωρήθηκαν ποτέ επίσημα για τις πράξεις τους, παρόλο που οι ψυχολογικές επιπτώσεις της συμπεριφοράς τους διήρκεσαν πολύ καιρό μετά τη διακοπή του εκφοβισμού.
Το σύστημα κλείνει συλλογικά τα μάτια στον εκφοβισμό
- Καθής - Raquel Rodriguez
- Αστρολόγος και ιδρυτής της yourzodiac.org
- Highlight - "Οι νταήδες μου δεν λογοδοτούσαν ποτέ για τις πράξεις τους. Το σχολικό σύστημα, οι φίλοι, ακόμα και κάποιοι ενήλικες γύρω μου συχνά έκαναν τα στραβά μάτια. "
Με εκφόβιζαν. Δεν είχε να κάνει με το πάθος μου για τα αστέρια ή την πνευματικότητα, αλλά για λόγους που συχνά βρίσκουν οι νταήδες: απλά επειδή μπορούν. Έκαναν τις μέρες μου δύσκολες, κάνοντάς με να αμφισβητώ την αξία μου και τη θέση μου στο σύμπαν.
Οι νταήδες μου δεν λογοδοτούσαν ποτέ για τις πράξεις τους. Το σχολικό σύστημα, οι φίλοι, ακόμα και κάποιοι ενήλικες γύρω μου συχνά έκαναν τα στραβά μάτια. Ίσως έφταιγε η κουλτούρα ή ο φόβος της αντιμετώπισής τους, αλλά οι πράξεις τους έμεναν ατιμώρητες.
5 χρόνια εκφοβισμού κρυμμένου στη σιωπή
- Καθ - Luciana Mei
- Δημιουργός περιεχομένου, ελεύθερος επαγγελματίας και Blogger
- Highlight - "Ποτέ δεν ζήτησε συγγνώμη ούτε έδειξε μεταμέλεια για ό,τι έκανε. Ποτέ δεν αντιμετώπισε συνέπειες ή πήρε μαθήματα από τις πράξεις του".
Από την 1η έως την 5η τάξη, έπρεπε να κάθομαι δίπλα σε ένα μεγάλο αγόρι που πάντα με εκφόβιζε. Ήταν πολύ κακός και βίαιος. Με χτυπούσε δυνατά στο πρόσωπο και το αυτί μου, μερικές φορές με ένα βιβλίο, μέχρι που πρήστηκαν και αιμορραγούσαν. Μου έγδερνε το πρόσωπο με τα νύχια του.
Ποτέ δεν ζήτησε συγγνώμη ούτε έδειξε μεταμέλεια για ό,τι έκανε. Ποτέ δεν αντιμετώπισε συνέπειες ή πήρε μαθήματα από τις πράξεις του. Ποτέ δεν έμαθε πόσο πολύ με πλήγωσε και πόσο πολύ τον μισούσα.
Καταστροφικό αλλά δύσκολο να αποδειχθεί
- Καθ' ου η αίτηση - Derrick Hathaway
- Διευθυντής Πωλήσεων στο VEM Medical
- Highlight - "Οι δράστες του εκφοβισμού έχουν λογοδοτήσει σε λίγες περιπτώσεις. Ωστόσο, σε άλλες περιπτώσεις, οι εκφοβιστές έμειναν ατιμώρητοι. Αυτό συνέβαινε συχνά επειδή ο εκφοβισμός γινόταν με πιο ανεπαίσθητους τρόπους, γεγονός που καθιστούσε δύσκολη την απόδειξη ή την αντιμετώπισή του. "
Οι δράστες του εκφοβισμού έχουν λογοδοτήσει σε λίγες περιπτώσεις. Οι δάσκαλοι και οι διευθυντές του σχολείου ανέλαβαν δράση όταν αντιλήφθηκαν την κατάσταση. Η παρέμβαση βοήθησε να δοθεί τέλος στον εκφοβισμό, αλλά δεν επουλώθηκαν πλήρως οι συναισθηματικές πληγές.
Ωστόσο, σε άλλες περιπτώσεις, οι εκφοβιστές έμειναν ατιμώρητοι. Αυτό συνέβαινε συχνά επειδή ο εκφοβισμός γινόταν με πιο ανεπαίσθητους τρόπους, γεγονός που καθιστούσε δύσκολη την απόδειξη ή την αντιμετώπισή του. Σε τέτοιες περιπτώσεις, έπρεπε να βρω τρόπους να αντιμετωπίσω και να υπερασπιστώ τον εαυτό μου, κάτι που ήταν ένα πολύτιμο αλλά δύσκολο μάθημα.
Πόσο συχνά ο εκφοβισμός μένει ατιμώρητος; Αποτελέσματα έρευνας
Η Αμερικανική Ψυχολογική Ένωση (APA) δημοσίευσε ένα οδηγός για γονείς, εκπαιδευτικούς και μαθητές σχετικά με τις δράσεις που πρέπει να αναλάβουν για την αντιμετώπιση του εκφοβισμού. Η βασική σύσταση έχει ως εξής: "Παρεμβαίνετε για να το σταματήσετε, καταγράψτε το περιστατικό και ενημερώστε τους αρμόδιους διευθυντές του σχολείου ώστε να διερευνηθεί το περιστατικό".
Ο αυτονόητος κανόνας της άμεσης δράσης θα μπορούσε να λύσει έναν ολόκληρο αριθμό ζητημάτων, αν λειτουργούσε όπως προβλέπεται. Ωστόσο, η έρευνά μας δείχνει ότι η δήλωση που έκανε ο κατηγορούμενος για τον πυροβολισμό του Τσάπεν Χιλ είναι πιο επίκαιρη από ποτέ: "Το bully στην Αμερική φαίνεται να είναι ένα πρόβλημα. Συχνά προέρχεται από ανθρώπους που δεν τους σταματούν την πρώτη φορά".
70% των θυμάτων είπε ότι οι δράστες ήταν νταήδες ποτέ να λογοδοτούν για τις πράξεις τους.
Κάτω γραμμή: Τι μπορούμε να κάνουμε;
Για να σπάσει ο κύκλος της σχολικής βίας, πρέπει να αρχίσει αμέσως η διερεύνηση κάθε περίπτωσης εκφοβισμού, ακόμη και αν αυτός δεν έχει λάβει φυσική μορφή. Οι περαιτέρω ενέργειες θα πρέπει να περιλαμβάνουν ψυχολογικές εξετάσεις τόσο των εκφοβιστών όσο και των θυμάτων και θεραπευτικές συνεδρίες. Μέχρι τότε, κανένας κανόνας και κανένας κανονισμός δεν θα αποτρέψει να ξανασυμβεί ένας άλλος πυροβολισμός στο Chapen Hill.
